Data: 4 czerwca 2012
Wybrałem się do Warszawy w przeddzień UEFA EURO 2012, czyli w ostatni weekend przed tą wielką imprezą. Poza ciekawymi spotkaniami i udziałem w Ursynaliach (Limp Bizkit szalał jak trzeba), przyświecał mi cel – podpatrzeć co, gdzie i jak zostało zrobione dla osób niepełnosprawnych w transporcie i przestrzeni publicznej. Budżet remontów w Polsce sięgnął kwot astronomicznych (ok. 90 mld zł), więc długo nie będzie lepszych okazji do uczynienia stolicy bardziej przyjaznej osobom z ograniczoną mobilnością. Oto moja fotorelacja.
Przyjazd na dworzec Warszawa Centralna.
Na peronach oraz przy schodach zamontowano ćwieki, stanowiące pasy medialne.
- Ścieżka i informacja.
Krawędzie schodów (pierwszego i ostatniego) zostały odróżnione kontrastującym pasem. Przy schodach jest wciągarka dla wózków.
- Schody do sali głównej
Na peronach znajduje się kontrastująca linia bezpieczeństwa.
Tablice informacji dynamicznej są nowoczesne i czytelne, dzięki ciemno niebieskiemu tłu i bezszeryfowej białej czcionce.
- Tablice nad schodami hali głównej.
W podobnym stylu są inne ważne napisy – brawo.
- Podsufitowa tabliczka z oznaczeniem sektora.
To jest hit! Tablica z odjazdami jeszcze nigdy nie była dla mnie tak czytelna. Osoby słabowidzące na pewno docenią kolorystykę i to, że mogą blisko podejść. Należą się brawa.
- Tablica z odjazdami na ścianie przy zejściu na peron.
Ponad tablicą informacji pasażerskiej znajduje się podsufitowe, jasne i estetyczne oświetlenie. Oceniam bardzo dobrze.
- Tablica informacji nad peronem.
Na peronach i w obrębie Dworca Centralnego są ścieżki prowadzące dla osób niewidomych.
- Ścieżka prowadząca i zabezpieczenia na peronie 3
Są wystające i mają pola uwagi. Nie zawsze jednak pole uwagi coś oznacza, bo spotkałem się z sytuacją, że nie odchodzi od niego żadna poprzeczna ścieżka.
Na dworcu dostępni są asystenci osoby niepełnosprawnej (na telefoniczne zgłoszenie).
Większość wind na perony już działa (poza peronem 3, na którym winda ma awarię). Po interwencyjnym happeningu Towarzystwa Przyjaciół Szalonego Wózkowicza, nie trzeba zgłaszać chęci użycia windy tydzień ani dzień wcześniej. Zobaczymy jak będzie po EURO 2012.
Przejście do stacji metra Centrum.
Udałem się podziemiami w kierunku stacji metra Centrum. Przechodziłem przez Dworzec Warszawa Śródmieście, który opiszę później. Ścieżki dla niewidomych skończyły się na dworcu Centralnym niestety. Nie ma ich już w innych miejscach.
Osoby niepełnosprawne, którym przysługuje darmowy przejazd nie muszą kupować biletów. Nie mogą zatem normalnie przejść przez bramki, a przejście awaryjne przy bramkach jest zamknięte i nie udało mi się go otworzyć. Życzliwi ludzie podprowadzili mnie pod windę, do której bramek nie ma i można wysiąść już na peronie metra.
- Automat biletowy jest czytelny nawet dla słabowidzącego (kontrast).
Perony tej stacji metra zabezpieczone są kontrastującą linią oraz guzkowym pasem medialnym.
- Pasy medialne i linie na peronie stacji metra Centrum.
Wjazd pociągu jest głośno zapowiadany z głośników.
Z przodu peronu na ścianie zamontowane są czytelne ekrany o kolorystyce sprzyjającej osobom słabowidzącym (również tym wymagającym ciemnego tła). Ekrany pokazują trasę, czas do kolejnego pociągu i kierunek.
- Ekran informacyjny na stacji metra Centrum.
Na drzwiach metra jest duża infografika z ostrzeżeniem o progu.
- Drzwi metra.
Zakmnięcie się drzwi poprzedzone jest głośnym, podwójnym sygnałem.
Kolejne stacje zapowiadane są głośno i czytane przez profesjonalnego lektora Ksawerego Jasieńskiego.
Niestety informacja o wyjściach nie została zmieniona na lepiej widoczną (ciemne tło, jasny tekst), a poza tym brakuje piktogramów. Nie każdy zna język polski.
- Is it an exit or what?
Stacja metra Pole Mokotowskie.
Tutaj wiele się nie zmieniło. Na peronie obecne są guzkowe pasy medialne i kontrastująca linia bezpieczeństwa.
- Peron na stacji metra Pole Mokotowskie.
Schody prowadzące do stacji od strony ulicy Batorego (prawdopodobnie od innych też) oznakowane są kontrastującą linią na pierwszym i ostatnim sctopniu, ale przy spoczniku już nie. To tak jakby upiec ciasto tylko do połowy.
- Wejście od ul. Batorego.
Na stacji brak ścieżek prowadzących dla niewidomych.
Nazwy stacji chwalę nie od dziś, ponieważ zastosowany styl i kolorystyka jest przyjazna dla osób słabowidzących.
- Nazwa stacji – biały tekst na granatowym tle.
Podsufitowa informacja niestety nie jest w przyjaznej kolorystyce, ale za to jest duża.
- Informacja podsufitowa – czarny tekst na białym tle.
Również obecne są ekrany z przodu peronu, które pokazują czas do odjazdu, trasę i kierunek w sposób kontrastujący.
Nie sprawdzałem działania wind i ich dostępności – pozostawiam temat innym.
Stacja metra Wilanowska.
To jest ważna stacja przesiadkowa. Peron jest zabezpieczony guzkowym pasem medialnym i kontrastową linią bezpieczeństwa.
- Zabezpieczony peron.
Ekran z informacją pasażerską jest. Pod nim znajdują się duże piktogramy.
- Ekran i różniste piktogramy.
Stopnie na peron nie są oznaczone, choć mają na sobie ślad oznaczeń z czasów antyku.
- Tu kiedyś była dostępność… |Teraz zanikła.
Tablica z napisem „Wyjście” ma tekst czarną czcionką i tło białe. Są na niej piktogramy. Jak ktoś nie zna polskiego to może mieć problem.
- Is it an exit or what?
Na tej stacji dobrze oznakowano szyby przy przejściach.
- Szyby z podwójnymi żółtymi pasami.
Powrót pod Rotundę.
Ze stacji Metro Centrum pod Rotundę prowadzi przejście podziemne (zwykle bardzo zatłoczone i nieprzyjazne osobom niepełnosprawnym).
Ścieżek prowadzących niewidomych brak.
Zmieniono podsufitową informację w stronę jakiej dzielnicy znajdują się przystanki komunikacji miejskiej,
- Informacja o kierunkach – biały tekst na czerwonym tle.
przy jakiej ulicy jest wyjście
- Informacja o wyjściu – biały tekst na niebieskim tle.
oraz gdzie znajdują się toalety i telefony.
- Informacja o miejscach – biały tekst na ciemnoszarym tle.
Moimi słabowidzącymi oczami widziałem informację naprawdę czytelnie. Zarówno dyskretne podświetlenie tablic, jak i dobrana kolorystyka sprzyjała właściwemu odczytaniu komunikatów. Szkoda, że jedynie w tym miejscu jest tak dobra informacja. Czekamy na więcej (może by tak przyjąć to jako standard?).
U góry trwają budowy i remonty. Trzymam kciuki by zdążono choć w większym stopniu.
Stacja metra Świętokrzyska.
Pasażem wzdłuż ulicy Marszałkowskiej podążam do stacji metra Świętokrzyska. Napotykam tu niespodziankę. Zapory budowlane, sprżet ciążki, zablokowane całe skrzyżowanie. Tutaj będą w przyszłości krzyżowały się linie metra. Na razie ten bałagan tam zostanie na EURO 2012, mimo tego, że strefa kibica jest blisko. Szkoda. Przejścia remontowe nie są opisane, bardzo trudno się tam domyślić gdzie iść. Dwa razy zmyliłem drogę. Poratowali dobrzy ludzie, którzy zaprowadzili mnie do metra.
Schody nie są oznakowane i wyglądają z góry jak wielka, szara ślizgawka w dół.
Szyby przy drzwiach są oznakowane,
- Szyba oznaczona kontrastującą linią,
ale tylko przy drzwiach, bo dalej już nie ma.
- Szyba, albo przejście – nie widzę.
Stacja ma moim zdaniem dobrą kolorystykę, bo kolory ścian kontrastują z podłogą. Oświetlenie również jest dobre.
Niestety podłoga peronu jest bardzo gładka, więc odbija światła i sufity, przez co nie potrafię wyczuwać odległości.
- Sufit świeci lampami, podłoga sufitem.
Informacja podsufitowa niestety pozostała starego typu, czyli z nieprzyjazną kolorystyką, ale za to duża.
- Informacja o wyjściach – czarny tekst na białym tle.
Stopnie na peron są oznakowane kontrastującą linią i guzkowym pasem medialnym.
- Schody na peron.
Peron ma pasy medialne wzdłuż krawędzi i kontrastującą linię bezpieczeństwa.
- Peron stacji metra Świętokrzyska.
Również tutaj znajdują się ekrany z informację pasażerską.
- Ekran informacji pasażerskiej.
Stacja metra Ratusz Arsenał.
Ta stacja pozostała zupełnie szara, bez jakichkolwiek kontrastujących elementów.
- Szarość – metro Ratusz Arsenał..
Stopnie wyjściowe na szczęście oznakowano.
- Promyk radości w skali szarości.
Na przystanek tramwajowy (na razie nieczynny z powodu remontów) prowadzi przejście dla pieszych z sygnalizacją dźwiękową (charakterystyczną i pomocną).
- Przejście dla pieszych.
W przejściu podziemnym na Plac Bankowy panuje wciąż półmrok, a słupy nadal nie są oznakowane kontrastująco.
- Przejście podziemne do metra.
Oczywiście brak ścieżek prowadzących dla niewidomych, ale na peronie pasy medialne i linie bezpieczeństwa są.
- Peron stacji metra Ratusz Arsenał.
Dworzec Warszawa Śródmieście.
Wróciłem do niego, aby skorzystać z usług Szybkiej Kolei Miejskiej.
Jedynym kontrastującym elementem wejścia schodami do tego dworca (zlokalizowanego w samym centrum Warszawy, pod Pałacem Kultury) jest niestety brud.
- Szarobure schody dworca Warszawa Śródmieście.
Brakuje kontrastującej linii oraz ścieżek dla niewidomych.
- Zejście na peron.
Perony posiadają kontrastującą linię bezpieczeństwa wzdłuż krawędzi,
ale nie posiadają guzowych pasów medialnych.
- Peron Dworca Śródmieście.
Na środkowym peronie nie ma miejsc do siedzenia, ani tablic informacji pasażerskiej.
Zapowiedzi głosowe są dobrze słyszalne.
Wchodzę do pięknego, nowoczesnego składu i…
- Zejście dla Małysza.
spadam z wysokiego progu, którego się nie spodziewałem. Podnoszą mnie dobrzy ludzie. Podobno inne stacje kolejowe są dostosowane do wysokości pociągu, a te w centrum miasta nie, bo to duża praca do wykonania. Jestem ciekaw, czy jest jakiś patent dla wózków (zwłaszcza elektrycznych).
Podróż Szybką Koleją Miejską do Rembertowa.
W pociągu zastosowano kontrastującą kolorystykę rurek.
- Żółta rurka.
Stopnie wewnętrzne są oznakowane kontrastująco,
- Stopnie oznaczone żółtym kolorem.
W głośnikach wyraźnie słychać głos profesjonalnego lektora – Macieja Gudowskiego.
Przestrzeń, w której podróżuję jest tak zorganizowana, że może przewieźć dużą liczbę osób i rowery, dzięki chowanym siedzonkom.
Ciekawym pomysłem jest siedzonko z trzymadełkiem do rowerów.
- Składane siedzenie z trzymadełkiem na koło.
Stacja Rembertów nie ma guzkowych pasów medialnych, ale kontrastująca linia bezpieczeństwa jest.
- Peron na stacji Warszawa Rembertów
Niestety stopnie nie zostały oznaczone i o ścieżkach prowadzących niewidomych też nikt tu nie słyszał.
- Schody.
Widać, że w tym miejscu (oddalonym o 10 minut od Stadionu Narodowego) kibiców i turystów gmina się nie spodziewa,
- „Sztuka” na murach stacji.
ale spodziewają się inni…
- Welcome!
Przydworcowa ścieżka do ulicy Kacpury od lat ma pewne bariery, których nikomu jeszcze nie udało się zlikwidować.
- Krater.
Krzywizna tego przejścia jest nie do przejścia 🙂
Dworzec Warszawa Wschodnia.
Został zmodernizowany niemal w całości, oto efekty.
Perony mają kontrastującą linię bezpieczeństwa, nie mają natomiast guzkowych pasów medialnych.
- Peron 6 na dworcu Warszawa Wschodnia.
Stopnie nie mają kontrastującego oznakowania.
- Schody.
Na ścianach wiszą piękne, nowoczesne i bardzo dobrze widoczne nawet dla osób bardzo słabowidzących tablice informacyjne.
- Tablice w przejściu.
Są również pod sufitem przy peronach.
- Tablice pod sufitem.
Niestety nie zastosowanu tutaj takich samych tablic odjazdów jak na Dworcu Centralnym. Szkoda.
W hali dworca, na świecącej i odbijającej światła podłodze
- Tafla podłogi.
trafiam na ścieżkę dla osób niewidomych,
- Ścieżka, czyli wąski pas rowków.
którą można dojść od drzwi… w ścianę!
- Quo vadis?
Muszę przyznać, że nie wiem co autor miał na myśli (zakładając, że jakieś myśli miał w tym kierunku).
Ścieżka jest zupełnie inna niż na Dworcu Centralnym i znacznie węższa.
- Pole uwagi szerokie, pas wąski.
Widać, że nie wzięto pod uwagę zaleceń o minimalnej szerokości takich ścieżek.
Szarzyzna tej stacji mnie przygnębiła – nie tylko ze względu na surowość, ale na brak kontrastu nawet na filarach po środku korytarza. Hala otoczona jest szybami, więc uzyskaliśmy lustrzany efekt na podłodze i ścianach, który odbija… szarość.
- Szarość nie radość.
Szkoda, że w tej modernizacji gruntownej nie wzięto pod uwagę potrzeb licznej grupy osób słabowidzących. Jeśli jednak kolorystyka i rozwiązania były konsultowane ze środowiskiem niepełnosprawnych to raczej niekompetentnym.
Nie zdołałem sprawdzić wind dla niepełnosprawnych, bo… ich nie ma! Podobno były w projekcie, ale gdzieś z nikły w międzyczasie. Mam nadzieję, że ktoś za to beknie.
Tablice informacji na peronach są widoczne.
- Informacja pasażerska na peronie.
Zapowiedź głosowa jest bardzo sympatyczna i estetyczna.
Koleje Mazowieckie.
Jeszcze parę zdjęć z kolejki KM. Oto wyświetlacze, które przekazują istotne informacje. Szkoda, że informacja jest czarnym tekstem na białym tle, bo nietórzy (w tym ja) zostali wykluczeni.
- Ekran na wysokości wzroku.
- Wejście do toalety.
- Na pewno ładniej, niż w przysłowiowym PKP…
- Ładnie?
- Mind the gap! Information please!
Nowe Solbusiki.
Do tej pory jeszcze nie widziałem tego malutkiego autobusu. Urzekł mnie swoimi rozmiarami i całkiem dostępnym wnętrzem. Podziwiajcie.
- Ładny?
Wnętrze bardzo estetyczne i kolorystyka właściwa. Rurki świetnie widoczne, miejsce na wózki poprawnie wyposażone i umiejscowione.
- Nawet taki busik ma miejsce do wpinania wózków i widoczne rurki.
- Poręcze pomagają też dzieciom w podróży.
- I tutaj też poręcze.
Podsumowanie
Podczas wizyty w Stolicy w grudniu zaobserwowałem pierwsze rozwiązania sprzyjające dostępności. Oczekiwałem, że na tydzień przed meczem otwarcia na Stadionie Narodowym, Warszawa będzie przygotowana na piątkę. Niestety widać brak koordynacji działań zwiększających dostępność. Gdzieniegdzie coś się zadziało, nie wszędzie prawidłowo. Z pewnością imponuje nowy system informacji wizualnej i dotykowej na Dworcu Centralnym, ale nie został użyty nigdzie więcej. Mam wrażenie, że dostępność została potraktowana wyrywkowo i po łebkach. Szczególnie bolesne i krzywdzące jest słabe uwzględnienie potrzeb osób o ograniczonej mobilności (każdej niepełnosprawności) w nowych inwestycjach (np. Dworzec Warszawa Wschodnia). Smutne jest też to, że tak ogromne inwestycje, które pewnie prędko się nie powtórzą, stały się słabo wykorzystaną okazją do poprawy sytuacji bardzo wielu osób. Mam nadzieję, że środowiska niepełnosprawnych będą piętnowały silniej to, co złe i również pochwalą to, co dobre.
Komentarz będzie widoczny na stronie, ale nie uczestniczy w dyskusji na Facebooku
binu
10-07-2014
Wszystkie uroki i niedociągniecia Euro blakną przy problemach Mistrzostw Świata w Brazylii.